تاتر برونمرزی ایرانیان ۳۰
پیش به سوی تکمیل آرشیو
تاتر فرانسه- منوچهر نامورآزاد
پیش از این من در ارتباط با تاتر فرانسه، وقتی از تلاش برادران بدری یاد کردم، کمی نوشته‌ام. اما می‌دانم که تاتر فرانسه تنها در برادران بدری خلاصه نمی‌شود. چرا که حضور ساعدی، یلفانی، مکی، دانشور، قاسمی و خضرایی و بسیاری دیگر در تاتر ایرانی فرانسه نقش داشتند. اما بهانه برای نوشتن این متن را پیش از همه به سبب ارسالی مدارک تاتری است که به تازگی منوچهر نامورآزاد برایم ارسال کرده است. بدین وسیله بخش دیگری از نقشه‌ی وسیع اما سخت پراکنده‌ی تاتر برونمرزی ایرانیان تکمیل شد.
نامورآزاد دانشجوی دوران طلایی دانشکده هنرهای زیباست. هنگامی که هنوز بیضایی، پرورش و کوثر در آنجا درس تاتر می‌دادند و صحنه گردان اصلی آن مرکز مهم تاتری کشور بودند. نامورآزاد را من نخستین بار در نمایش «دیوارچین» در تاتر شهر تهران دیدم و هرگز گمان نداشتم روزی یکبار دیگر در سال ۲۰۰۰ با نمایش «دنیای عجیب آقای «م» در پاریس روی صحنه ببینم.
با توجه به تاریخ ورود نامورآزاد به شهر پاریس، باید او را یکی از قدیمی‌ترین تاتروزان ایرانی در فرانسه دانست و به نوعی حافظه تاریخی آن کشور در این ارتباط. از او تا کنون اندکی کمتر از ۳۰ نمایش در صحنه‌ی تبعید در معرض تماشا عموم قرار گرفته است و در بسیاری از آنها وی علاوه بر کارگردانی نقشی هم به عهده داشته است.
به گفته‌ی نامورآزاد، به خاطر علاقه‌ی مخاطب وی بیشتر در ژانر کمدی فعال بوده و تماشاگر هم راضی از این تلاش. نخستین کار او در سال ۱۹۸۴ با عنوان «پرواز را به خاطر بسپار» ترکیبی از چند شعر از شاعران به نام ایرانی بوده است و آخرین کار او نیز نمایش «اینها میخوان لخت شن» واکنشی به خیزش «زن زندگی آزادی» سال گذشته مردم ایران. گروه تاتر نامورآزاد «شمشیر» نام دارد و از همکاران و همراهان پایدار این گروه نیز مرضیه علیوردی، حمید سیاح‌زاده و محمد خانجان‌پور هستند.
ضمن سپاسگزاری از نامورآزاد برای ارسال مدارک و مصاحبه، برایش آرزوی تندرستی و تداوم کار دارم.
۲ فوریه ۲۰۲۴
