در سفر پر ثمر امریکا به کمک حمید احیاء توانستم با بسیاری از اهل تاتر از نزدیک آشنا شوم و برای آرشیو گفتگوهایی با آنها را انجام دهم. دو تن از این عزیزان منیژه محامدی و محمد اسکندری بودند. متاسفانه به دلیل حجم کار و حافظهی تنبل از قلم آنروزهای افتادند. اگرچه من به اشاره از آنها یاد کردم.
منیژه محامدی و محمد اسکندری را از تاتر ایران میشناختم و آخرین نمایشی را که از این دو دیدم همان «پرواز بر فراز آشیانهی فاخته» بود که خیلی هم خوب اجرا شده بود. آن وقتها من هم در رادیو با میکائیل شهرستانی، محمد عمرانی و دانیال حکیمی و بسیاری دیگر نزد حمید سنمدریان مشق درس بازیگری میکردیم. این دانیال حکیمی بود که مهرش نصیب من شد و بلیط نمایش را به من هدیه کرد. چرا که خودش نیز در این نمایش یکی از دیوانههای نمایش بود. البته بعدها دانستم که پروانه حمیدی نیز بر آتش این نمایش دستی داشته است.
حالا پس از ۳۶ سال، دقیقتر گفته باشم ۲۱ اکتبر ۲۰۲۲، در خانهی این زوج نشسته و از مهر و دانش و گنجینهی آرشیو تاتری شان بهرهمند میشوم. چه کسی میدانست که چرخ گردان چنین سرنوشتی برایم رقم بزند؟
محمد اسکندری وفادارترین بازیگر تیم منیژه محامدی بوده و هست. در کنار بازیگری گاهی هم نمایشنامه مینویسد. اما منیژه تنها به کارگردانی بسنده میکند، اگرچه گاهی هم درنقشهای کوچک ظاهر میشود.
من ضمن گفتگوی تصویری، سری هم به آلبوم عکسها و پوسترهای و یروشورهای آنها زدم و پر واضح است که در این جستجو تمرکز اصلی من روی فعالیتهای تاتری آنها در خارج از کشور بود.
از این زوج ۱۳ نمایش در امریکا به روی صحنه رفته است که یکی از آنها یعنی «چوب به دستهای ورزیل» به زبان انگلیسی بوده است. چند نمایش (از جمله شب در شب، کتیبه و دیدار) اثر محمد اسکندری بوده و باقی از دیگر نویسندگان.
برای هر دو یا ین عزیزان تداوم فعالیت و سلامتی افزون آرزو میکنم.