پیام بین المللی از میگل آنجل آستوریاس

برنده جایزه نوبل در ادبیات در سال ١٩٦٧

هر جا که تئاتر باشد ، سخن بجای میماند : کلمات گفتگوی انسان با خدایان ، انسان با جهانیان، و انسان با انسان . كلمات يك گفتگوی جاودانی زبان قرون پس از دگرگونیهای مکرر در تماشاخانه برای توده ها ، وسیله ارتباطی انسانی تر، و مستقيم تر ، ومؤثر وعميق میگردد .

آیین پرستش ، نمایشهای روحانی ، آفرینش موجودات ، انواع ادب ، همه تئاتر است و در تئاتر جای میگیرد . یعنی برای بعضی بیهوده گوئی و خیال پردازی، و برای برخی ندای تکامل خلقیات ، خواه افسون ، و خواه واقعی ، و برای همه رؤیاست .

من که از فرهنگی در حال رستاخیز ، فرهنگ يك سنت تئاتر هزاران ساله ، فرهنگ قبیله «مایا» در گواتمالا هستم ، در اینجا از تصویر تیغه های شیشه معدنی که دلها را بخورشید میرساند یاد نمیکنم ، بلکه از لحظه های نمایشهای عظیم تئاتر قهرمانی ، از رقصهای پر ، و زنگوله ، و دود که از روز ازل بر صخره ها نقش شده ، یعنی جشنهای خیال انگیز ، که همه مردم در آن روزها و هفته ها پایکوبی و دست افشانی میکردند تا از پا در آیند و در خواب خستگی فروروند سخن میگویم . از این جهان است که من ، مرد خورشیدهای دیگر ،

راه خطر میپویم و با آفرینندگان و تماشاکنان اعجاز تئاتر سخن میگویم و ایشان را دعوت میکنم که دست بدست یکدیگر دهند ، نه برای آنکه خط زنجیری بسازند بلکه برای اینکه پل تفاهم دوجانبه ای برپا دارند.

در چهار گوشه این سیاره ، مردان ،تئاتر، مردان همه تئاترها، در این لحظه ، خطوط مرزی را محو میکنند ، نژادها و ملتها واديان را از یاد میبرند ، واراده خود را در راه صلح كه يك ضرورت حیاتی و منحصر در این لحظه های کشمکشهای بیسابقه است ، توام میسازند.

در این هفتمین سالروز جهانی تئاتر ، در این سال که سالگرد اعلامیه حقوق بشر است ، همه باید بضد کسانی که ، در حق همنوعان ما آشکارا این همه ستمگری روا میدارند و در جنگهای برادر کشی و نژاد کشی ، و یا بطرق دیگر قتل عام بشر ، كه يك اختناق اقتصادی است ، موجب نابودی انسان بدست انسان میشوند وجدان خود را بسیج کنند

چراغهای جلو صحنه در هیچ نقطه ای خاموش نمیشود ، بعکس ، همه چراغهای تئاترهای جهان چون ستارگان چشمک میزنند و در پرتو آنها مسائل انسانی نمایش داده میشود و در هر اقلیم و هر صحنه بزبانهای مختلف مورد بحث قرار میگیرد بدون اینکه موضوع مهم نجات فرهنگیان در مقابل زرادخانه دهشت زای اتم فراموش شود .

مادامی که این تهدید با قیست کره خاکی ما جای مطمئنی نیست و فریاد هشدار من ، بدون اینکه بروز جهانی انستیتوی بین المللی تئاتر ، که امروز برای آن در سراسر جهان جشن میگیرند لطمه ای وارد سازد ، باید بقسمی در اقدام مشترك ما سهیم باشد که نگذارد کره زمین به گورستانی بدل گردد و روی سنگ مزار جهان ما این جمله ساده نقر شود که :

کمدی پایان پذیرفت

ترجمه : دکتر مهدی فروغ