پیام ششمین سالروز جهانی تئاتر توسط “هلنا وایگل” ۱۹۶۷
وظایف و مسئولیتهایی که تئاتر و هنرهای وابسته به آن در مقابل اجتماع انسانی بعهده دارند، چنان سنگین و خطیر است که حدی بر آن متصور نیست. نفوذ ما بس شگرف است و برای آن حدود و ثغوری نیست ما خلایق را به تئاتر می خوانیم تا بطریقی شادمانه، زیرکانه، و لطف آمیز، حقایق زمان را در برابر دیدگانشان تصویر کنیم، بدین منظور که روزی خود خواستار تشخیص این حقایق گردند. ما انسانهای تئاتر، با امکانات خود می کوشیم که بالاخره روزی سیاره خاکی خودمانرا بصورتی در آوریم که، قابل سکونت باشد و این گفته ، قبل از هر چیز بدان معنی است که، بگذاریم تئاتر در خدمت یک زندگی صلح آمیز برای خود ما ، و در خدمت یک زندگی دوست داشتنی و پر از لطف برای آینده باشد. آینده ای که در آن بشر یار و مددکار بشر گردد.
این پیامی است که ما ، از این نقطه عالم، در سال ۱۹۶۷ به کلیه تئاترهای جهانی میفرستیم. این پیام خواستار آنست که هنر برای خود راهی را انتخاب کند. هنری که برشت برای آن یکی از طرق دوگانه زیر را ممکن میدانست : دراین دوران که هر کس برای خود راهی میگزیند هنر نیز باید راهی برای خود انتخاب کند یا باید آلت دست آن اقلیت معدودی شود که سرنوشت اکثریت را بدست دارند و از آنان فقط اطاعت و ایمان کورکورانه میخواهند و یا باید جانب اکثریت را بگیرد و سرنوشت آنان را بدست خودشان بسپارد. هنر می تواند شور و جذبه و تخیلات و اعجاز را در بشر برانگیزد. می تواند جهل و نادانی را گسترش دهد و میتواند، عقل و دانش را بیفزاید و میتواند خود را در اختیار نیروهایی قرار دهد که توان خود را به هنگام تخریب ب و نابودی می -نمایند، و می تواند به خدمت نیروهایی در آید که در یاری و استقامت انسانها مقتدرند.
