“رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

چنان نماند چنین نیز هم نخواهد ماند”

این هفته برایم بسیار خوش بود. این به خاطر رهایی کامل از کرونا نبود، بلکه ارسال اسناد تاتری تازه ای بود که مرا دوباره شاد و امیدوار کرد.

از یک سو از جمله کسانی که قول کمک برای تکمیل آرشیو تاتر را داده بود، اسنادی را با پست برایم فرستاد و در عمل ثابت کرد که می‌توان بر تنبلی پیروز شد. از دیگر سو در این مدت بسیاری از کارهای اسکن شد به ثبت دیجیتالی رسیدند و نخستین زونکن‌های طبقه‌بندی شده هم آماده شدند.

یکی از کسانی که به تکمیل آرشیو از پیش لبیک گفته بود، و حالا اقدام عملی کرد، همین آقای منوچهر رادین است که از دیرباز در تاتر برونمرزی (البته در ایران هم) همواره فعال بوده و هنوز هم هست. اکنون لطف کرد بخشی از اسناد فعاليت خود را در اختار من قرار داد که در همین جا از ايشان سپاس فراوان دارم.

در کنار ارسالات آقای رادین، رسیدن سه کتاب دیگر از آقای خسرو شهریاری مرا بسیار خشنود کرد. در باره فعالیت‌های خسرو شهریاری پیش از این نوشته ام. در همینجا ضمن سپاس برایش آرزوی سلامتی و موفقیت‌ فراوان دارم.

علی کامرانی هم هنوز در گنجینه های خود دنبال اسناد تاتری ست و هر بار با خبری در این ارتباط مرا شاد می کند و سر آخر اینکه عکسی از دورانی جوانی ما (زنده‌یاد فرهنگ و خودش و من) ارسال کرد که از او هم ممنونم.

کار آرشیو تاتر برونمرزی چندان هم آسان نیست و این تنها به خاطر گسترده‌‌گی کار و پراکنده‌گی جغرافیایی تاترورزان نیست. دشواری در عرصه‌های دیگر است و راه چاره هنوز همان تلاش مستمر است و صبوری. و دیگر هیچ. باید با تنبلی، غرض‌ورزی، کج‌فهمی و دشمنی از یک سو کنار آمد و از دیگر سو از دوستی‌ها، محبت‌ها و یاری‌های‌ شماری شاد بود و انگیزه گرفت. باید به عشق همین تعداد کار را دنبال کرد. من از ابتدا می‌دانستم کاری دشوار در پیش است و بر خلاف شعر حافظ عشق از همان نخستین روز آسان ننمود و مشکلها هنوز هم در پیش رو هستند. پس کار و راه و تلاش هنوز پایان نگرفته است و من هم هنوز ناامید نشدم. پس باز هم چشم‌انتظار یاری دیگر تاترورزان هستم.

اصغر نصرتی (چهره)

۱۵ ژانویه ۲۰۲۱