پیام روز جهانی تئاتر ۲۰۱۴
توسط برت بیلی
هر جا که جامعه انسانی وجود دارد، روح سرکش اجرا خود را نشان می‌دهد.
زیر درختان در روستاهای کوچک، و روی صحنه‌های پیشرفته در کلان‌شهرهای جهانی؛ در سالن‌های مدارس، و در مزارع و معابد؛ در محله‌های فقیرنشین، در میدان‌های شهری، مراکز اجتماعی و زیرزمین‌های درون شهری، مردم به هم جذب می‌شوند تا در جهان‌های نمایشی زودگذری که ما برای بیان پیچیدگی انسانی، تنوع، آسیب‌پذیری خود، در جسم زنده، و نفس، و صدا خلق می‌کنیم، با هم ارتباط برقرار کنند.
ما جمع می‌شویم تا گریه کنیم و به یاد بیاوریم؛ بخندیم و تأمل کنیم؛ یاد بگیریم و تأیید کنیم و تصور کنیم. تا از مهارت فنی شگفت‌زده شویم و خدایان را تجسم بخشیم. تا نفس جمعی خود را در ظرفیتمان برای زیبایی، شفقت و هیولایی بودن بگیریم. ما آمده‌ایم تا انرژی بگیریم و توانمند شویم. تا ثروت فرهنگ‌های مختلف خود را جشن بگیریم و مرزهایی را که ما را از هم جدا می‌کنند، از بین ببریم. هر جا که جامعه انسانی وجود دارد، روح سرکش اجرا خود را نشان می‌دهد. این روح که از اجتماع زاده شده، نقاب‌ها و لباس‌های سنت‌های متنوع ما را به تن می‌کند. زبان‌ها، ریتم‌ها و حرکات ما را مهار می‌کند و فضایی را در میان ما ایجاد می‌کند.
و ما، هنرمندانی که با این روح باستانی کار می‌کنیم، احساس می‌کنیم که باید آن را از طریق قلب‌ها، ایده‌ها و بدن‌هایمان هدایت کنیم تا واقعیت‌های خود را در تمام روزمرگی‌ها و رمز و رازهای درخشانشان آشکار کنیم.
اما، در این دورانی که میلیون‌ها نفر برای زنده ماندن تلاش می‌کنند، تحت رژیم‌های سرکوبگر و سرمایه‌داری غارتگر رنج می‌برند، از درگیری و سختی می‌گریزند؛ دورانی که در آن حریم خصوصی ما توسط سرویس‌های مخفی مورد تهاجم قرار می‌گیرد و کلمات ما توسط دولت‌های مزاحم سانسور می‌شود؛ دورانی که در آن جنگل‌ها نابود می‌شوند، گونه‌ها نابود می‌شوند و اقیانوس‌ها مسموم می‌شوند: ما چه چیزی را مجبور به آشکار کردن می‌دانیم؟ در این دنیای قدرت نابرابر، که در آن نظم‌های هژمونیک مختلف سعی می‌کنند ما را متقاعد کنند که یک ملت، یک نژاد، یک جنسیت، یک ترجیح جنسی، یک مذهب، یک ایدئولوژی، یک چارچوب فرهنگی برتر از همه دیگران است، اصرار بر اینکه هنرها باید از دستور کارهای اجتماعی رها شوند، واقعاً تدافعی است؟ آیا ما، هنرمندان عرصه‌ها و صحنه‌ها، در حال انطباق با خواسته‌های بهداشتی بازار هستیم، یا قدرتی را که داریم به دست می‌گیریم: برای خالی کردن فضایی در قلب‌ها و ذهن‌های جامعه، برای گرد هم آوردن مردم دور خود، برای الهام بخشیدن، مسحور کردن و آگاه کردن، و برای ایجاد جهانی از امید و همکاری صمیمانه؟
در باره برت بیلی
Brett BAILEY
برت بیلی نمایشنامه‌نویس، طراح، کارگردان، سازنده چیدمان و مدیر هنری جشنواره جهانی سوم (THIRD WORLD BUNFIGHT) اهل آفریقای جنوبی است. او در سراسر آفریقای جنوبی، زیمبابوه، اوگاندا، هائیتی، جمهوری دموکراتیک کنگو، بریتانیا و اروپا فعالیت داشته است. درام‌های سنت‌شکن تحسین‌شده او که پویایی جهان پسااستعماری را به پرسش می‌گیرند، شامل BIG DADA، IPI ZOMBI?، iMUMBO JUMBO، medEia و ORFEUS می‌شوند. چیدمان‌های اجرایی او شامل EXHIBITS A و B می‌شود.
آثار او در سراسر اروپا، استرالیا و آفریقا به نمایش درآمده و جوایز متعددی از جمله مدال طلای طراحی در جشنواره چهارساله پراگ (2007) را از آن خود کرده است. او در سال ۲۰۱۱ ریاست هیئت داوران جشنواره چهارساله پراگ را بر عهده داشت و در مارس ۲۰۱۳ عضو هیئت داوران مسابقه «تئاتر موسیقی اکنون» موسسه بین‌المللی تئاتر بود.
او نمایش افتتاحیه اجلاس جهانی هنر و فرهنگ در ژوهانسبورگ (۲۰۰۹) و از ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ نمایش‌های افتتاحیه جشنواره بین‌المللی هنر هراره را کارگردانی کرد. از ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱، او متصدی تنها جشنواره هنرهای عمومی آفریقای جنوبی، «آلوده کردن شهر»، در کیپ تاون بود. در سال ۲۰۱۴، او پیام روز جهانی تئاتر موسسه بین‌المللی تئاتر را به یونسکو ابلاغ خواهد کرد.
