دلیلی برای تئاتر در خدمت بشریت:
گردهمایی امروز بازتاب واقعی پتانسیل عظیم تئاتر برای بسیج جوامع و از بین بردن شکاف‌ها است.
آیا تا به حال تصور کرده‌اید که تئاتر می‌تواند ابزاری قدرتمند برای صلح و آشتی باشد؟
در حالی که ملت‌ها مبالغ هنگفتی را صرف ماموریت‌های حفظ صلح در مناطق درگیری خشونت‌آمیز جهان می‌کنند، توجه کمی به تئاتر به عنوان جایگزینی رو در رو برای تغییر و مدیریت درگیری می‌شود. شهروندان زمین چگونه می‌توانند به صلح جهانی دست یابند، در حالی که ابزارهای به کار رفته از خارج و به ظاهر از سوی قدرت‌های سرکوبگر می‌آیند؟
جسیکا هوا
تئاتر با تغییر تصویر خود و گشودن دنیایی از جایگزین‌ها برای فرد و در نتیجه جامعه، به طور نامحسوس در روح انسان که گرفتار ترس و سوءظن است، نفوذ می‌کند. تئاتر می‌تواند به واقعیت‌های روزمره معنا بخشد و در عین حال از آینده‌ای نامشخص جلوگیری کند. تئاتر می‌تواند به روش‌های ساده و سرراست در سیاست موقعیت‌های مردم مشارکت کند. از آنجا که تئاتر فراگیر است، می‌تواند تجربه‌ای را ارائه دهد که قادر به فراتر رفتن از تصورات غلط قبلی باشد. علاوه بر این، تئاتر وسیله‌ای اثبات‌شده برای حمایت و پیشبرد ایده‌هایی است که ما به طور جمعی به آنها پایبندیم و در صورت نقض آنها، حاضر به مبارزه برای آنها هستیم.برای پیش‌بینی آینده‌ای صلح‌آمیز، باید با استفاده از ابزارهای صلح‌آمیزی که به دنبال درک، احترام و به رسمیت شناختن سهم هر انسانی در امر مهار صلح هستند، شروع کنیم. تئاتر زبان جهانی است که از طریق آن می‌توانیم پیام‌های صلح و آشتی را پیش ببریم.
با مشارکت فعال شرکت‌کنندگان، تئاتر می‌تواند بسیاری از افراد را به تجزیه و تحلیل برداشت‌های قبلی وادار کند و از این طریق، به فرد فرصت تولد دوباره می‌دهد تا بر اساس دانش و واقعیت کشف‌شده، انتخاب‌هایی انجام دهد. برای شکوفایی تئاتر، در میان سایر اشکال هنری، باید با گنجاندن آن در زندگی روزمره و پرداختن به مسائل حیاتی درگیری و صلح، گام جسورانه‌ای به جلو برداریم.
مطابق با تحول اجتماعی و اصلاح جوامع، تئاتر در حال حاضر در مناطق جنگ‌زده و در میان جمعیت‌هایی که از فقر یا بیماری مزمن رنج می‌برند، وجود دارد. تعداد فزاینده‌ای از داستان‌های موفقیت وجود دارد که در آنها تئاتر توانسته است مردم را برای ایجاد آگاهی و کمک به قربانیان آسیب‌های روانی پس از جنگ بسیج کند. پلتفرم‌های فرهنگی مانند «موسسه بین‌المللی تئاتر» که هدفشان «تحکیم صلح و دوستی بین مردم» است، از قبل وجود دارند.
1 بنابراین، سکوت در زمان‌هایی مانند زمان ما، با آگاهی از قدرت تئاتر، و اجازه دادن به تفنگ‌داران و بمب‌گذاران به عنوان حافظان صلح جهان ما، مضحک است. چگونه ابزارهای بیگانگی می‌توانند به عنوان ابزارهای صلح و آشتی نیز عمل کنند؟
من در این روز جهانی تئاتر از شما می‌خواهم که در مورد این چشم‌انداز تأمل کنید و تئاتر را به عنوان ابزاری جهانی برای گفتگو، تحول اجتماعی و اصلاحات مطرح کنید. در حالی که سازمان ملل متحد مبالغ هنگفتی را از طریق استفاده از سلاح به ماموریت‌های حفظ صلح در سراسر جهان اهدا می‌کند، تئاتر جایگزینی خودجوش، انسانی، کم‌هزینه‌تر و به مراتب قدرتمندتر است. اگرچه ممکن است تنها راه حل برای برقراری صلح نباشد، اما تئاتر قطعاً باید به عنوان ابزاری مؤثر در مأموریت‌های حفظ صلح گنجانده شود.
در باره جسیکا کاهوا
Jessica A. KAAHWA
نمایشنامه‌نویس، بازیگر، کارگردان، استاد تئاتر
جسیکا کاهوا، دارای مدرک دکترا، نه تنها یک نمایشنامه‌نویس، بازیگر، کارگردان و استاد تئاتر موفق است؛ بلکه به خاطر فعالیت‌های بشردوستانه‌اش نیز در سطح بین‌المللی بسیار مورد احترام است. او که یک محقق فولبرایت است، بورسیه‌ها و جوایز متعددی را برای ادامه تحقیقات و کارهای میدانی خود با استفاده از تئاتر و رسانه به عنوان یک نیروی سازنده در مناطق جنگی و برای بهبود سلامت دریافت کرده است.
جسیکا کاهوا در حال حاضر مدرس ارشد در دپارتمان‌های موسیقی، رقص و نمایش در دانشگاه ماکرره در اوگاندا است، جایی که مدرک کارشناسی ارشد خود را نیز از آنجا دریافت کرده است. جسیکا کاهوا که سفرهای زیادی داشته، مدرک کارشناسی خود را از دانشگاه بنین نیجریه گرفته است، جایی که او همچنین به عنوان گوینده با سرویس خارجی – رادیو نیجریه – کار کرده است. در سال ۲۰۰۱، او مدرک دکترای خود را در رشته تاریخ، نظریه و نقد تئاتر از دانشگاه مریلند، ایالات متحده آمریکا دریافت کرد.
جسیکا کاهوا بیش از ۱۵ نمایشنامه برای تئاتر، تلویزیون و رادیو نوشته است، از جمله «سنگ بنا»، «عدالت سگ گزیدگی»، «بهشت ابدی»، «پژواک‌های صلح» و «طبل‌های آزادی». او کارگردانی و بازیگری چندین نمایشنامه را نیز بر عهده داشته است. از جمله آثار کارگردانی او می‌توان به «شاه لیر» اثر ویلیام شکسپیر، «ننه دلاور و فرزندانش» اثر برتولت برشت (ترجمه شده در لوگاندا و تور در آفریقای جنوبی و واشنگتن دی سی) و کارگردانی مشترک «داستان سرباز» اثر ایگور استراوینسکی اشاره کرد. از جمله آثار بازیگری او می‌توان به «سنگ بنا»، «کارهایی که مردان انجام می‌دهند» (نوشته رز امبووا)، «شوهر ما دیوانه شده است» (نوشته اولا روتیمی)، «مرگ و سوارکار پادشاه» (نوشته وول سوینکا) و «کتاب روغنی دیگر بس است» (نوشته تونده فاتونده) اشاره کرد. جسیکا کاهوا، مدافع سرسخت حقوق بشر، حکومت‌داری خوب و توسعه، بی‌وقفه صدای خود را برای برابری جنسیتی و ارتباطات صلح و درگیری بلند می‌کند. او همچنین چندین طرح ملی و بین‌المللی را با استفاده از تئاتر برای توسعه هماهنگ کرده و تحقیقات خود را در مورد کاربردهای متعدد تئاتر در تمام جنبه‌های جامعه ادامه می‌دهد.
او با نوشتن نشریات و کتابچه‌های راهنما و سخنرانی در مورد این موضوعات در سطح بین‌المللی، کارگاه‌های آموزشی بسیاری را برای سازمان‌های بین‌المللی و ملی و همچنین بسیاری از مؤسسات آموزش عالی برگزار کرده است.
کاهوا به شدت به «آموزش از طریق عمل» اعتقاد دارد. اقدامات بشردوستانه او همچنین شامل تأسیس مرکزی برای کودکان یتیم در مزرعه‌اش در اوگاندا است، جایی که او بیشتر وقت آزاد خود را صرف می‌کند تا آنها بتوانند حس تعلق و امنیت را بازیابی کنند. جسیکا کاهوا به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، سواحیلی و اکثر زبان‌های بانتو در اوگاندا و اطراف آن صحبت می‌کند (به زبان رونیاکیتارا مسلط است).
