دیروز که سال جدید خورشیدی آغاز شد، دید و بازدید نوروزی هم همره‌اش گشت. گرچه در خارج از کشور این رسم خوب در نزد بسیاری، از جمله من، به فراموشی سپرده شده است، دیروز اما رفتم سراغ محمدعلی بهبودی معروف به رشيد. اینجوری با یک تیر سه نشان زدم: چاق سلامتی، تبریک عید و بهره از اندوخته‌های تاتری او.

گرچه من به نحوه ی جمع آور اسناد تاتری همه تاترورزان اشراف ندارم اما آنچه از شیوه‌ی کار رشيد در این زمینه دیدم، جای تحسین دارد.

نخستين تجربه ی صحنه‌ای نگارنده با رشید بازمیگردد به اواسط دهه‌ی ۸۰ میلادی. نمایشنامه‌ی «شویک در جنگ جهانی دوم» اثر برتولت برشت بسیاری را به دور خود جمع کرده بود. گرچه بیشتر آن افراد تاتر را رها کردند ولی انگشت شماری در این عرصه ماندند و به این کار به نحوه‌ی از انحا ادامه دادند. عطا گیلانی، عباس کوشک جلالی، علیرضا کوشک جلالی، محمود میرزایی، ناصر حسینی، محمدعلی بهبودی و نگارنده از جمله این تاترورزان آن نمایش بودند.

رشيد اندکی بعد راه تاتر آلمانی را در پیش گرفت و الان سالهاست که عمده فعالیت هایش به زبان کشور میزبان و شامل تاتر و سينما و تلویزون است.

رشيد البته در کنار کارهای آلمانی هر از چندی به زبان فارسی هم نمایشی را به روی صحنه برده است. آخرين آن «عمر جاودان» بود که متاسفانه قربانی کرونا شد و نمایش عمومی آن فعلن به تعويق افتاده است.

البته پیش از این هم رشيد به وقت نیاز و پرسش حول محور آرشیو همواره کمک و یاور من بوده اما اینبار دروازه‌ی اندوخته‌های خود را به روی من با گشاده‌رویی گشود.

در اینجا ضمن سپاسگزاری از بهبودی عزیز، شماری از دریافتی‌ها را برای نمونه و عیدی به اهل تاتر در معرض تماشا می‌گذارم.

راستی دو نکته ی مهم: اگر اهل تاتر دوست دارند به نگارنده امسال عیدی بدهند بهتر است که از همان آرشیو تاتری خودشان مرا سیراب کنند. و نکته دوم اینکه اظهار پشیمانی همیشه بی‌ثمر نیست. اگر تا حالا به آرشیو کمک نکردید، هنوز دیر نشده، بشتابید تا به حلقه‌ی ما بپیوندید! با سپاس